We moeten niet vragen wat er mis is met de wereld. Die diagnose is al geleverd. We moeten eerder vragen wat er met het zout en het licht is gebeurd.
⁕27 april 1921 Londen – † 27 juli 2011 Lingfield (Surrey)
John Robert Walmsley Stott werd bij zijn overlijden door de aartsbisschop van Canterbury geprezen als de man die het gezicht van de internationale evangelische beweging veranderde. Hij wilde dat het Evangelie alle gebieden van het leven raakte en was een gedreven uitlegger van de Bijbel.
Johns vader was een atheïst, zijn moeder bezocht de kerk. Op de kostschool werd hij in 1938 getroffen door een preek over de tekst uit Openbaring 3: ‘Ik sta voor de deur en klop aan’. Hij realiseerde zich dat hij Christus altijd op een armlengte afstand had gehouden. Dat zou veranderen. Stott studeerde Franse taal en theologie in Cambridge. In 1945 werd hij hulppredikant en in 1950 hoofdpredikant van de Londense All Souls Church, de kerk van zijn jeugd. Zijn hele leven bleef hij ongehuwd. Hij was kapelaan van de Britse vorstin.
In 1966 heeft hij als voorzitter van een Britse nationale vergadering van evangelikalen verzet aangetekend toen onverwachts de oproep klonk dat alle evangelikalen zich moesten verzamelen in één kerk. Stott wilde aan deze polarisatie niet meedoen. Een jaar later spraken evangelikalen binnen de Anglicaanse Kerk uit dat zij zich volledig wilden inzetten binnen die kerk. In 1977 was hij betrokken bij een belangrijke verklaring dat diezelfde Anglicanen ook Rooms-Katholieken als broeders en zusters zagen.
Stott werd vooral bekend als de auteur van de Lausanne Verklaring. Hij en zijn vriend Billy Graham brachten in 1974 de Lausanne Conferentie tot stand, een beweging van kerken en organisaties die zich niet konden vinden in de koers van de Wereldraad van Kerken. Stott wijdde zich daarna geheel aan het internationale werk. Hij stimuleerde het ontwikkelen van cursussen over het geloof in een seculiere context. Zelf schreef hij ruim 50 boeken, waarvan er veel ook vertaald zijn. In 2005 werd hij opgenomen in de lijst van het blad Time van honderd meest invloedrijke mensen.
Tegenover het christenzionisme stond hij afwijzend, want het ware Israël wordt gevormd door de gelovigen in de Messias, joods en niet-joods.
En hij geloofde niet in de hel. Niet-christenen zouden bij hun dood eenvoudig ophouden te bestaan. Het verklaart ook iets van zijn gedrevenheid. Maar het is wellicht niet groot genoeg van God gedacht. En gelukkig blijken ook evangelische standpunten wel eens voor revisie vatbaar.