Anke van der Vlies, ‘Enka’

‘Kind, je hebt je Heiland verloochend.’ Ze was door Abraham Kuyper uitgenodigd om te komen praten over haar brochure Kan een rechtzinnig christen socialist zijn? Twee jaar eerder, in 1905, had ze in haar roman Het komt een dominee ten tonele gevoerd die koos voor het socialisme. Kuyper zelf had als leider van de gereformeerden ervoor gepleit dat gereformeerden ook sociaal zouden zijn. Maar sociaal is nog niet socialistisch. Anke van der Vlies, pseudoniem Enka, ging te ver.

Ze was opgegroeid in Schiedam en had in Rotterdam geleerd voor onderwijzeres. Als huisbezoekster van een predikant had ze de noden van arbeiders gezien. Ze werd actief in de drankbestrijding. Echt opzien baarde ze toen ze als orthodox gelovige ook positief ging schrijven over vrouwenemancipatie en socialisme. Vanwege zulke propaganda moest ze in 1910 als onderwijzeres ontslag nemen.

Ze richtte de Bond van Christen-Socialisten op. Tussen 1912 en 1917 was ze actief binnen de S.D.A.P. Ze deed mee aan acties voor dienstweigering en tegen de mobilisatie en de oorlog. Daarna is ze nog in andere partijverbanden actief geweest. Met haar radicale opvattingen over de dictatuur van het proletariaat in combinatie met haar geloof hield ze het nergens lang uit. Ze kon geen compromissen sluiten. Die kwamen er in de politiek juist wel. Er kwam geen revolutie, wel algemeen kiesrecht.
De bekende ‘doorbraak-dominee’ Jan Buskes had haar wel horen preken. Ze had een wat hoge en schelle stem, maar hij vond dat ze het geweldig kon. Een bundel van haar lekepreken is ook uitgegeven. Toen ze in Alkmaar met haar man op de barricaden ging voor goede uitkeringen aan werklozen werd zijn positie in de kerk als voorlezer onhoudbaar. In een kapel bij haar huis in Bergen bleef ze evangelisatiediensten houden.

Ze vergeleek zichzelf met de Amsterdamse weesmeisjes die vroeger in de kleuren liepen van het Amsterdamse wapen: rood en zwart. Bij de rooien werd zij niet vertrouwd vanwege haar zwart, bij de zwarten werd zij verdacht vanwege haar rood. Pas na de Tweede Wereldoorlog werd het vanzelfsprekender dat kerkleden ook aan algemene organisaties gingen deelnemen of lid werden van de PvdA.

Terwijl ik dit schrijf stemmen de vakbonden in met het pensioenakkoord. Het poldermodel van overleg en onderhandelen heeft opnieuw zijn diensten bewezen. We leven niet in een socialistisch paradijs. Maar soms lukt het om samen niet al te asociaal te zijn.

2019